Geüpdate op 02/10/2024 door Yoreh
Ik had de GH4, de GH5s en daarna… niets. Ik heb de GH6 niet gekocht… Het punt is, ik heb ze allemaal gebruikt, wat me een goede basis geeft voor deze Panasonic Lumix GH7-review, die ik meerdere weken heb getest.
Je zou de GH7 kunnen zien als een bijna perfecte kruising tussen de GH6 en de foto-georiënteerde G9 II, aangezien hij elementen van beide camera’s bevat. Maar… is het nog steeds de moeite waard om een kleine Micro Four Thirds-sensor te gebruiken als er betaalbare full-frame modellen op de markt zijn? En biedt deze MFT-sensor de kracht die we tegenwoordig van camera’s verwachten?
Sterk, weerbestendig ontwerp
De GH-serie staat bekend om zijn sterke, weerbestendige ontwerp. Perfect om te gebruiken in stoffige omgevingen of situaties waarin je niet zeker weet wat het weer zal zijn.
En om eerlijk te zijn, ik ga niet altijd even voorzichtig om met mijn camera’s. Ik laat ze vallen alsof het telefoons zijn en wissel lenzen op de achterkant van een rijdende motorfiets. Ik heb bijna een van de lenzen laten vallen… maar die heeft het gelukkig overleefd!
Het is dus geweldig om te zien dat de GH7 nog steeds dat robuuste, weerbestendige ontwerp heeft en minder fragiel aanvoelt dan veel andere camera’s van andere merken.
Belangrijkste specificaties
De GH7 beschikt over een 25,2 megapixel Micro Four Thirds-sensor, wat uitstekend is voor de meeste soorten fotografie. En voor film krijg je functies zoals shutter angle, optionele 32-bit float audio en interne opname van ProRes RAW HQ tot 5.7K 30fps of MOV 5.8K 30fps en 5.7K 60fps.
Intern filmen in ProRes RAW is uniek en op het moment van opname kunnen alleen de GH7 en de Full Frame Nikon Z6 III spiegelloze camera’s dit doen, in deze prijsklasse.
En dit is typisch voor de GH-serie, aangezien ze altijd vroege aanpassers zijn geweest. De GH4 was een van de eerste spiegelloze camera’s die in 4K filmde, de GH5 in 4K 60fps en nu de GH7 die RAW kan filmen in deze prijsklasse.
Bekijk de Lumix GH7 review (Engels)
Prijs
Over geld gesproken; dit krachtpakket kost je ongeveer $2200 (€2199 / £1999). Voeg een 12-60mm f/2.8 tot f/4 lens toe en je betaalt $2797. Wil je de extra ARRI LogC3 firmware-upgradekit? Dat kost nog eens 200 dollar extra. En als je de Panasonic XLR2-adapter wilt om 32-bit float audio op te nemen, moet je nog eens 500 dollar extra betalen. Dus… het loopt op. Maar MFT-lenzen zijn niet de duurste!
Body
Met de komst van meer en betere functies werd oververhitting ook een probleem. De GH7 heeft een ingebouwde ventilator, waardoor je onbeperkt kunt filmen zonder dat de camera niet oververhit
In de loop der jaren is de camera groter en zwaarder geworden, mede door de ingebouwde ventilator, waardoor het minder de kleine, robuuste reiscamera is die hij vroeger was. Dit was de hoofdreden waarom ik mijn GH4 kocht toen die uitkwam. Lichtere lenzen voor MFT-systemen kunnen dit extra gewicht compenseren, en de GH7 is lichter dan zijn voorganger.
Met de GH7-body die steviger is en de grip dieper, is het een comfortabele camera om vast te houden. Maar als je kleinere handen hebt, kan het lastig zijn om de knoppen aan de voorkant te bereiken.
LCD-scherm en zoeker
De Lumix GH7 heeft een 3-inch uitklapbaar en draaibaar touchscreen, wat het gemakkelijk maakt om het scherm omhoog te klappen zonder het volledig te openen. Het scherm zit vrij strak vast en het voelt bijna alsof je zoveel kracht moet gebruiken dat je het zou kunnen breken. Maar het is sterk genoeg.
De elektronische zoeker heeft 3,6 miljoen pixels en is dezelfde als die van zijn voorganger.
Kaartsleuven
De camera heeft twee kaartsleuven: een voor CF Express Type B en een voor UHS-II V90-kaarten. Je hebt CF Express nodig om ProRes op te nemen. De UHS-II sleuf kan worden gebruikt om alle MOV-formaten op te nemen en om tegelijkertijd proxy’s op te nemen.
Ik heb de AV Pro SE CF Express B 512GB en SanDisk Extreme Pro U3 Class 10 V90 II 128GB-kaarten gebruikt. Die kosten ongeveer 150 en 130 dollar.
Een lege 512GB CF Express-kaart stelt je in staat om ongeveer 20 minuten te filmen op de hoogste instellingen, namelijk ProRes RAW HQ 5.7K, 25fps @ 3.5Gbps.
Inputs
Alle inputs zijn aan de linkerkant geplaatst, waar je ze zou verwachten, met de microfooningang bovenaan en de koptelefoonaansluiting er direct onder. De camera heeft een USB Type C-poort voor opladen, overzetten en directe SSD-opname.
De full-size HDMI-poort toont aan dat de GH7 serieus is met filmen. Via de HDMI kun je ProRes RAW-data tot 5.8K 30fps in 4:3-verhouding of 5.7K 60fps in 17:9-verhouding outputten. Je kunt ook 4K 120fps-beelden versturen.
Filmfuncties
Het kunnen opnemen van open gate-beeldmateriaal is geweldig, aangezien niet alle spiegelloze camera’s dit bieden. Het geeft je meer pixels en mogelijkheden voor bijsnijden of voor gebruik met anamorfe lenzen. Omdat de sensor al een 4:3-verhouding heeft, in plaats van 3:2 zoals bij full-frame camera’s, is het logisch dat hij open gate kan opnemen.
Overkill?
De GH7 heeft veel resolutie-, bitrate- en framerate-opties en geen enkele hiervan gebruikt een crop. Er zijn 67 opties in MOV en 26 in ProRes, en dat is exclusief MP4 en alle variabele framerate-opties. Dit is geweldig als je een exacte match nodig hebt met een andere camera, maar kan ook overweldigend aanvoelen en als overkill worden beschouwd. Aan de andere kant onderscheiden deze enorme hoeveelheid resoluties deze camera van andere minder filmgerichte camera’s.
RAW-opname
RAW-opnames leggen meer informatie vast dan niet-RAW-beeldmateriaal, wat ideaal is voor kleurcorrectie. De bestanden komen uit als MOV’s, waardoor ze bewerkbaar zijn in verschillende bewerkingssoftware. Ik denk dat je zorgvuldig moet selecteren waar je RAW wilt opnemen en waar niet, omdat het veel ruimte in beslag neemt en de snelheid van je computer kan verlagen.
RAW is handig als je werkt met sterk contrasterende scènes met zowel diepe schaduwen als uitgebeten hooglichten, of als je extreme kleurcorrectie-ideeën hebt.
Proxy-opname
Je kunt proxy-opnamen handmatig aan- en uitzetten en zelfs de kwaliteit kiezen. Met Full HD H.265 als hoogste en HD (1280×720) H.264 als laagste optie. Dit zal enorm helpen om je workflow te versnellen wanneer je ProRes gebruikt.
4K 120fps
Het eerste dat me opviel toen ik 4K 120fps instelde, is dat dit wordt opgenomen in 300 Mbps 4:2:0 subsampling in plaats van 4:2:2. Dit betekent dat je wat dynamisch bereik verliest. Kijkend naar de Sony A6700, neemt deze op in 4K 120fps 4:2:2 10-bit @ 280 Mbps. De A6700 zou dus een groter dynamisch bereik hebben in deze instelling, maar iets minder Mbps om mee te werken.
Dat gezegd hebbende, ziet het 120fps-materiaal van de GH7 er geweldig uit en werkt de autofocus ook prima. Niet zo snel als in niet-slowmotion-modi, maar het werkt. Tracking en onderwerpdetectie werken echter niet.
Stabilisatie
Eerst haalde ik mijn oude Zhiyun Crane 2 uit de kast om wat soepele shots te maken, maar aangezien de GH7 veel stabilisatieopties heeft, dacht ik dat het beter zou zijn om alles handheld te filmen. Dit bespaart me ook wat gewicht om mee te slepen. En eerlijk gezegd is het misschien de eerste keer dat ik echt onder de indruk ben van IBIS.
Er zijn meerdere stabilisatieopties. De standaard interne IBIS stabiliseert je opnamen tot 7,5 stops. De elektronische stabilisatie is softwarematig en voegt wat extra stabilisatie toe in de camera, maar dat betekent dat je iets inzoomt, omdat het extra pixels nodig heeft voor stabilisatie.
Er kan beweging optreden in je stabilisatie wanneer je elektronische stabilisatie gebruikt bij meer dan 60fps. Wees dus voorzichtig met deze instellingen in combinatie met slowmotion-opnamen. Om de stabilisatie te testen, heb ik de meeste stabilisatieopties gebruikt met statische, panning-, tilting- en loopshots. Wanneer de elektronische stabilisatie op hoog staat, lijkt het misschien bedrieglijk stabiel als je alleen het 3-inch scherm gebruikt. Wanneer je deze opnamen op een groter scherm bekijkt, zie je de impact op het stabilisatiesysteem.
Wijde shots kunnen enige vervorming aan de randen vertonen. In mijn geval betekent wijde shots een brandpuntsafstand van 8-18 millimeter. Wees voorzichtig met plotselinge bewegingen, omdat dit je beeld kan laten stuiteren en de opname kan verpesten. Maar voor statische loopshots zijn de basis- en extra elektronische stabilisatie perfect.
Ik vind dat de schokreductie van deze camera erg indrukwekkend is en mogelijk beter presteert dan veel duurdere full-frame modellen. Als je echt die boterzachte glijdende shots wilt, is het misschien beter om die gimbal weer tevoorschijn te halen, maar je hebt niet per se een gimbal meer nodig. En dat is geweldig als je licht reist of vlogs maakt.
Autofocus
Panasonic gebruikt nu fase-detectie autofocus, wat beter is dan de oude contrastdetectie autofocus. Het biedt de mogelijkheid om onderwerpen zoals mensen, dieren, auto’s, motoren, treinen en vliegtuigen te detecteren en te volgen. Al deze onderwerpen geven je ook de optie om te kiezen tussen zij- en vooraanzicht, lichaams- of oogfocus, of focus op de hele motorfiets of alleen de helm.
Ik merkte dat ook insecten herkend worden wanneer het dieronderwerp is geselecteerd.
Ik blijf dit in elke review zeggen, maar het is jammer dat automatische onderwerpselectie ontbreekt, zoals bij Nikon-camera’s.
Tracking is mogelijk, maar ik vond dit niet goed werken, omdat het alle kanten op schoot. Vooral als het onderwerp een paar seconden uit beeld is.
Zoals ik eerder al zei, werkt tracking niet in modi met 120fps en hoger, wat jammer is, omdat slowmotions handig zijn bij snel bewegende onderwerpen. Ik denk dat de autofocus goed is, vooral als je komt van een ouder MFT-systeem met alleen contrastdetectie autofocus.
Segmentopnamen
Een leuke functie is ‘segmentopnamen’, waarbij je bestanden van 1, 3, 5 of 10 minuten kunt maken, wat handig is bij lange opnamen, zoals interviews. Het creëert meerdere bestanden die kleiner zijn en gemakkelijker over te zetten. Of, als een bestand om de een of andere reden beschadigd raakt, is het slechts een segment en niet een heel fragment van 15 minuten.
Vreemd genoeg is deze functie niet beschikbaar bij opnemen in ProRes RAW, en dat is misschien juist wanneer je het meest nodig hebt.
Focusovergang
Een oudere functie die je kunt vinden in de GH5 en GH5s, waarmee je gescripte en soepele focus-pulls kunt maken. Dit werkt dus niet geweldig als je run-and-gun werk doet, maar wel bij, bijvoorbeeld, productvideo’s en inserst.
Rolling Shutter
Een groot voordeel van een MFT-sensor is dat deze kleiner is, waardoor er minder informatie uitgelezen hoeft te worden. Dit betekent een kleinere kans op rolling shutter. Qua prestaties is hij beter dan de full-frame S5 II, maar het verschil is niet enorm groot. Dat is jammer, want het lijkt erop dat Panasonic het volledige potentieel van deze MFT-sensor niet heeft benut.
In deze opname kun je zien dat ik helemaal los ga met de camera en de rolling shutter is nauwelijks merkbaar. Ik filmde op 24fps en met een sluitertijd van 1/50e seconde.
Het is goed om te weten dat wanneer je in 4:3 open gate filmt, je meer kans hebt op rolling shutter, omdat er meer informatie moet worden uitgelezen.
Oververhitting
Er zijn verschillende ventilato rstanden beschikbaar. Van continu, langzaam, normaal of snel draaien tot twee automatische standen waarin de camera zelf bepaalt wat het beste is.
Ik heb gefilmd bij 30 graden Celsius (86°F), in 4K 120fps en ProRes 5.7K en had geen problemen met de camera. Hij voelde een beetje warmer aan, maar er was geen moment waarop ik het gevoel had dat hij zou oververhitten.
ISO, Ruis en Lage Verlichting
Typisch voor MFT-sensoren is dat ze geen helden zijn in weinig licht. Bij de GH5s merkte ik dat je de ISO heel hoog kon instellen, maar dat komt doordat hij slechts 10 megapixels heeft. Met de GH7 moet je meestal niet hoger gaan dan ISO 1600.
Ik heb gefilmd tijdens een workshop tortilla maken, in donkere omgevingen. De lenzen hadden een maximale opening van f/2.8. Zoals je kunt zien, is het beeldmateriaal prima, maar je kunt ruis verwachten als je de ISO hoger dan 1600 instelt.
Audio
32-bit float audio-opname, de GH7 kan het. Maar, wat is het? In simpele woorden zou je het kunnen zien als een RAW-optie voor audio, waarbij meer details worden vastgelegd. Dit geeft je later meer bewerkingsmogelijkheden. Denk aan betere ruisonderdrukking zonder te veel audiodetails te verliezen. Of misschien het volume verhogen zonder te veel ruis te creëren.
Houd er rekening mee dat 32-bit float-opnamen alleen mogelijk zijn met de optionele DMW-XLR2-adapter.
Bovenop de camera vind je een speciale audioknop waarmee je snel toegang krijgt tot de audio-instellingen.
Fotografie
De GH7 is, net als zijn voorgangers, een echte hybride camera. Je kunt 25,2 megapixel foto’s maken en er is ook een 50- of 100-megapixel pixel-shift modus beschikbaar.
Als je snel bewegende onderwerpen wilt fotograferen, is het mogelijk om tot 75 foto’s per seconde te maken met enkele AF. De burst werkt ongeveer anderhalve seconde.
Continu fotograferen is ook mogelijk met pre-shot tot 1,5 seconde, wat handig is als je onvoorspelbare onderwerpen zoals dieren of sporters fotografeert.
Het is leuk om te zien dat Panasonic enkele consumentgerichte filters heeft behouden, zoals: sepia, high key, cross process en XPRO, maar ze hebben het tilt-shift filter verwijderd, dat ik altijd charmant en makkelijk te gebruiken vond.
Ik gebruikte het best veel toen ik net mijn GH4 had in 2014 en door het prachtige Vietnam reisde. Maar, ik denk dat ik waarschijnlijk de enige GH4-gebruiker was die deze filter echt gebruikte. (Huilerig stemmetje): “Wow, hij is echt een amateur voor het gebruik van die functie.”
Live view compositing, bracketing en timelapses zijn beschikbaar, zoals je van een fotocamera zou verwachten. Maar het is duidelijk dat de opties beperkter zijn dan de opties voor filmen.
Voor Wie is deze Camera?
De Panasonic Lumix GH7 is tegenwoordig meer een toegewijde filmcamera dan een hybride camera, maar dat is waarschijnlijk wat je zoekt. Je kunt hem zeker gebruiken als hybride camera, maar ik merkte dat hij soms traag was als je snel moest schakelen.
Als hybride gebruiker wil je meestal zowel foto’s als video’s maken van iets wat gebeurt. Ik maakte burst-opnamen van surfers en wilde snel overschakelen naar filmen, maar zag de melding dat de buffer nog bezig was. Dit heeft zowel te maken met de camera als met de snelheid van de geheugenkaart. De mijne schrijft met 800 Mbps en de buffertijd kan lager worden met snellere kaarten.
Dat gezegd hebbende, ik gebruikte dezelfde kaart op dezelfde manier met camera’s zoals de Nikon Z8, Z9 en Z6 III en Canon EOS R5 en had geen problemen. Als het werkt met de EOS R5 Mark II, zal ik het snel weten wanneer ik die review.
Als je goed bent in fotografie en film, is deze camera perfect voor jou, omdat je hem goed kunt laten werken in zowel fotografie- als filmmodus.
Is MFT het Nog Waard?
Full frame is geweldig, omdat het meer licht en informatie vastlegt. Maar, als we naar video kijken, streven we vaak naar een kleine scherptediepte. Natuurlijk krijg je dat met f/1.2 lenzen, maar ook met….. Micro FourThirds sensoren! (zeg het samen).
Er zijn twee kampen in de Panasonic-wereld; MFT en full frame. Je kunt niet beide L- en MFT-lenzen op beide systemen gebruiken. Natuurlijk zijn adapters mogelijk, maar je kunt de autofocusvoordelen verliezen. MFT-sensoren vereisen bredere lenzen zoals 8- of 12-millimeter en er is niet veel keuze in dat segment. Over het algemeen heb je echter veel keuze voor lenzen en ze zijn goedkoper dan full-frames.
Met een MFT-lens krijg je echter lichtere en kleinere lenzen, wat deze camera geschikter maakt voor run-and-gun werk en omdat de sensor kleiner is, heb je waarschijnlijk minder last van rolling shutter in vergelijking met full-frame sensoren.
Dus ja, MFT is echt nog steeds de moeite waard en de GH7, als de kleine cinema camera die hij is, geeft ons meer kracht dan we hadden durven hopen. Hij heeft mogelijk zelfs een betere autofocus dan andere grote merken.
Micro FourThirds is een meer toegewijde sensor, gemaakt voor mensen die een specifieke reden hebben om voor deze sensor te kiezen boven APS-C of full-frame.
Geld kan geen reden meer zijn, want er zijn behoorlijk wat full-frame modellen die redelijk geprijsd zijn. Zoals de Nikon Z6 III, die in dezelfde prijsklasse valt als de GH7 en ook RAW intern kan filmen, wat je hier kunt bekijken.